همه ما تاوان خواهیم داد. در این شکی نیست. مقصر و بی گناه نداریم.
دیدم بازنشسته ای نوشته است در این سه چهارسال، قدرت خرید من یک چهارم شده است.
راستی می گوید، آنها، الان در حال تاوان پس دادن هستند.
دیشب، تعمیر وسایل .. بودم، دو نفر اصرار داشتند که وضع ایران همین الان هم از کره شمالی و ونزوئلا بدتر است، فقط دروغ میگویند! گفتم آقا هنوز نمی دونی کره شمالی چیه!
خلاصه، تاوان خواهیم داد.
من کارکن بخش عمومی ام. می توانم متمرکز بر کارم بمانم؟ خیلی سخت. می توانم مثل برخی، سریع گارد دفاعی بگیرم نسبت به طوفان های آینده؟ بلی به آب خوردن.
اینجا، همه در لحظه موعودیم. ما همه تاوان خواهیم داد و ما همه پاسخ خواهیم داد.
انتخاب سختی است.
دوستی نادیده، مدام بر بروکرات ها فحش می دهد. بیراه نمی گوید. اندازه دولت (انبوه بروکراسی) رابطه دارد با ارزشهایی مثل آزادی و رفاه اجتماعی!
در نگاه او، ما که در بخش عمومی، در خیال جهاد هستیم، ذاتا مخالف ارزشهای فوق هستیم!
واقعا دوراهی سختی است!
همیشه به او میگویم دوست داری ما هم بی خیال دولت بشویم و بیاییم بیرون آنوقت، کسانی که می مانند می دانی که کیانند؟ عقل تعطیل...
اما نهاد دولت، درست است که بیمار است ولی تنها هم هست.
نمی گویم ما را و مردم را گریزی از نهاد دولت نیست! نه!
گاهی در تضعیف نهاد دولت است که ارزشهای دیگر، مجال می یابند و از تیغ مداخلات دولت در امان می شوند.
اما شک دارم که زمانهای خلا بی دولتی، کوتاه باشد و جامعه این خلا را با جوشش و خودتنظیم‌گری، پر کند.
دیدید؟ انتخاب سختی است!
گاهی، تک بعدی بودن زندگی را آسان می کند.
در چندین بعد، زیر سوال رفتن، وحشتناک است.
ما، خدمتگزاران شهروندی این کشور هستیم. الهی، به امید تو، راه نما تویی.
