موفقیتی برای سواران یک کشتی در حال غرق وجود ندارد

 

ما همان ملتی بودیم که پروژهای 180 ساله، 100 ساله و بلند مدت داشتیم و اجرا هم کردیم.

اما در دوره اخیر، تاریخ رسمی ایران یک گسست پیدا می کند و بی تاریخی بر ما سوار می شود

 

و اینک، حماقت و جسارتهای رهبران و دشمنی آشکار آمریکا و خیانت و جنایت کوتوله های مسلط بر اداره (ادمینیستریشن یا رهبری سیاسی اداره) دست در دست هم می دهد که ما دیگر نتوانیم تیم باشیم

هر کسی در جنگی که در حال شکستن و خرد شدن هستیم به فکر نجات خود است

و در این میان

هیچ موفقیتی وجود ندارد جز پیاده شدن از کشتی در حال غرق شدن و آن نیز یعنی پناه بردن به همان دشمنی آشکار

 

بد مخمسه ای است

ولی ما ساکت نمی نشینیم. هم بر حماقت می تازیم و هم بر خائنان کوته بین و هم دشمنی آشکار آمریکا را می گوییم

شاید لشکر آواره شده ما نظم گیرد

 

نقش بازی کردن در بازی سیاستگذاری

برای تحلیل ذی نفعان، می توانی برچسب هایی را به بازیگران نسبت دهی

مثلا

1- محافظه کار: کسی که در سیاست، برای باختن بسیار دارد و حافظ وضع موجود است

2- حکیم انسجام بخش: کسی که ایده هایی برای کنار هم آوردن دو یا سه رقیب سرسخت ارائه می کند.

3- گلایه کننده: کسی که 

4- ناامید از جمع: کسی که نفع بزرگی برای بدست آوردن دارد ولی خودش انگیزه ای برای بازی ندارد.

5- زیر میز زن باج گیر: کسی که می داند با قهر کردن ابزاری برای فشار بر جمع دارد.

6- مردم منتظر:

7- مدیر نتیجه گرا:

8- مدیر نگران میز:

9- مدیر نادیده انگاشته شده:

10- جوان پراز ایده ولی خام:

11- 

 

 

 

سازمان مردم نهاد پاسخگوسازی اداره

یک نگاهی به این ساختار سازمانی ثبت و احوال کشور بندازید و نکاتی را که من باید بگویم را قبلا خودتان کشف بکنید

همین جا کلیک کنید

با این ساختار و این ترکیب، چرا عجیب باشد 80 میلیون ایرانی معطل تجدید کارتهای ملی هوشمند باشند؟

 

1- سلطه حقوق خوانده ها بر یک اداره

2- فارغ التحصیل برق بر مسند آمار

3- کارشناسی ریاضی بر مسند مدیریت فناوری

و ...

باز هم بگم؟